CREDITS - DESIGN: RENÉ GAST - INTERACTION DESIGN: JAAP
Bovenstaande clip is een compilatie van fragmenten uit verschillende films geproduceerd voor de Eerste en de Tweede Kamer. Kennis van het democratisch proces is wat men wil communiceren en vooral de jeugd is een belangrijke doelgroep. We gebruiken veel animatie om de boodschap over te brengen.
De plenaire zaal van de Eerste Kamer zaal heeft een prachtig 17e-eeuws plafond. De vensters in het plafond zijn geschilderd en werken als een trompe-l'oeil. Door de verschillende vensters kijken groepjes mensen nieuwsgierig naar binnen. Het zijn de handelspartners van de toenmalige Republiek der Nederlanden: Fransen, Spanjaarden, Turken, Perzen, Polen, Russen, Duitsers, Italianen en Engelsen. Alsof deze volken meeluisteren naar wat er in de vergaderzaal wordt besproken. Voor de film is het venster in het midden van het plafond gebruikt en toont de Kinderen van Staat. Wij hebben er een aantal mensen van nu aan toegevoegd.
Scene uit de film: het venster in het midden toont de toekomst in de vorm van kinderen die neerkijken op hun vaders, of anders gezegd: de machthebbers die daar vergaderen. Het idee hierachter is dat de bevolking mee mag kijken wat hier besproken wordt. Een vroege vorm van transparantie, al is het symbolisch.
De rol van het Europees Parlement binnen de EU is diffuus. Het publiek haalt alle Europese instellingen door elkaar onder het mom 'Brussel is bureaucratie'. Voor de Europese volksvertegenwoordiging, het meest democratische instituut van de EU, is het lastig werken met zo'n imago. De gebruikte metafoor in deze film is een reis door de tijd. Met de 'Europa Express' dwars door het continent over oude en nieuwe sporen.
Fragment uit de film met de plattegrond van Brussel als een metafoor voor de verschillende invalshoeken en meningen over de regelgeving van Europa.
HET IS EEN FEIT: Elke krant, opinieprogramma of plafform heeft tegenwoordig z'n eigen fact-checker. Onze geanimeerde fact-checker was een vroege voorloper van deze rage. Feitelijk was het een voorstel aan de EU om dit geanimeerde figuurtje in te zetten voor een op jongeren gerichte campagne om de mythes rond regelgeving van Brussel op een luchtige wijze te ontkrachten. Helaas is de EU niet op ons voorstel ingegaan...
Een aardig voorbeeld van deze mythevorming is te lezen in een artikel van de Guardian. De huidige premier Boris Johnson was er ook goed in.
In 2002 he
wrote that some of his “most joyous hours” had been spent composing “foam-flecked hymns of hate to the latest Euro-infamy”.
Read this Guardian article about these myths.